Vanwege het in elkaar zetten van de videotutorials stond de fotografie een ruime maand op een bijzonder laag pitje. Eigenlijk niet eens een waakvlam, de camera bleef ijzig koud. Nu die klus uit de weg is, begon het weer te kriebelen en alsof het zo moest zijn stond er meteen flinke sneeuw in de sterren geschreven. Niet hier, maar in de Ardennen. Dus vriend Bob een berichtje met een half woord gestuurd en zo zaten we gisteren in alle vroegte in de auto richting de witte wildernis. Daar aangekomen lag er slechts een minimale hoeveelheid verslavend wit poeder en de eerste paar foto’s waren dan ook nog niet helemaal naar wens. Gaandeweg de ochtend begon het zoals voorspeld te dwarrelen en tegen het eind van de middag lag alles onder centimeters plakkende substantie terwijl het nog steeds met bakken uit de hemel kwam. Iemand had gespaard daarboven. De temperatuur was ideaal voor dikke en plakkende vlokken, nadeel is dat de sneeuw bijna meteen smelt op je camera en kleding. Alles dus tot op de naad en sensor doorweekt. Maar het was weer zwaar de moeite waard, helemaal omdat we de bekende plekken ontweken en op onze soms bijzonder zompige routes bijna niemand tegenkwamen.
