Op mijn strooptocht naar fotografische prooien in de nabijheid van onze nieuwe woonplaats, stuitte ik op een bijzonder leuke, kleine natte natuurparel. Echt zo’n postzegelgebiedje zonder beroemde naam dat van alles te bieden heeft en zich leent voor een veelvoud aan bezoekjes. De afwisseling in het landschap is niet enorm, maar juist dat dwingt je beter te kijken en zoeken naar potentiële onderwerpen. In de vroege, totaal onverwacht mistloze, ochtend stond ik te mijmeren welke kant ik op zou gaan, toen ik ruw uit mijn gedachten werd getrokken door een flinke pets op het water van de beek. Eerst dacht ik nog aan een ietwat groot uitgevallen eikel die niet ver van de boom viel, maar eikels zwemmen meestal niet met een populierentak in hun bek onder een brug door. Deze wel. Ik volgde het golfspoor van de takkendief met het onverzorgde kapsel en kwam al gauw uit bij een berg takken op een eilandje. Daar bleek een familie bevers gehuisvest, bestaand uit een zwart met bruin stel en hun kinderen uit eerste en tweede leg. Goed opgevoed, want deze at zonder klagen zijn groente op. Ik voorzie zomaar nog een boel leuke momenten bij deze populatie populaire populieren-eters.
