De wereld is nogal veranderd in de eerste maanden van dit jaar. In veel opzichten is het behelpen, aanpassen en oppassen. Toch zitten er voor de natuurfotograaf ook positieve kanten aan de ‘intelligente lockdown’. Doordat ik niet naar kantoor kan/mag, bespaar ik aardig op fileleed en de uren die ik normaal naar en van werk reis, kan ik nu buiten besteden. Zeker nu de dagen flink langer worden, en de mooiste tijd van het jaar is aangebroken, is dat een cadeau. Ik ben veel vroege ochtenden op pad en zit dan weer bijtijds op mijn thuiskantoor. En aan het andere einde van de dag kunnen we bijtijds eten en is er nog ruim buitenspeeltijd over. Deze week hing ik een wildcamera op ergens in een bosje, in de hoop passerende dassen te filmen. Wat ik niet had verwacht waren 200 filmpjes van drie ravottende vossenwelpen. Die hadden hun lockdownplek zo’n 20 meter verderop. Na het zien van die beelden ben ik meteen maar gaan aanzitten in de avond, en voorwaar, nog in het volle daglicht vertoonden ze zich. Een kwartier lang gingen ze als malloten te keer, veelal achter struikjes en takken, maar de beleving was geweldig. Tot enkele honderden meters verderop sommige mensen het nodig vonden heel hard te gaan schreeuwen, toen gingen ze als een speer weer naar binnen. Wat een bonus. In het verleden zo veel tijd in gestoken ze te vinden en fotograferen, en als je er niet mee bezig bent wordt het in je schoot geworpen. Heel soms zit het mee!
