De laatste tijd ben ik een boel nieuwe terreinen tegelijk aan het verkennen. Soms met succes, soms eindigt een veelbelovende zonsopkomst zonder denderende foto’s maar met een zeiknatte broek en schoenen en een pijnlijke enkel. Onbekend terrein geeft bekende klachten. Bovendien blijkt regelmatig dat gebieden er in Google Maps veelbelovender uitzien dan in het echt. Vennen blijken in werkelijkheid moerassig dichtgegroeide laagten te zijn, het pijpenstrootje is massaler aanwezig dan de heide en meer dan twee kontjes hoog, hoogspanningsmasten komen wel degelijk net in beeld, dat soort dingen. Daarom gaf ik deze week toe aan een oude verslaving en bezocht op de route naar mijn werk een bekende van vroeger. Vertrouwd terrein, even met zekerheid iets moois fotograferen. Het gekke was dat ik me veel meer een gast voelde dan voorheen. Het was fijn even terug te zijn, nu weer met volle moed vallen en opstaan in nieuwe gebieden!
